Kurtka mundurowa
Tytuł: Kurtka mundurowa oficera 17 Pułku Ułanów
Rok powstania: 1939
Technika: gabardyna, wyrób ręczny
Wymiary: 71 x 41 cm
Muzeum Okręgowe w Lesznie, nr inw. MLH 3794
W zbiorach Muzeum Okręgowego w Lesznie od 1987 roku.
W okresie powstania wielkopolskiego ppłk Kazimierz Raszewski (1864–1941) zorganizował w Gnieźnie 2 pułk ułanów Wielkiego Księstwa Poznańskiego. Od 9 lutego 1919 roku pułk występował pod nazwą 3 pułk Ułanów Wielkopolskich. W sierpniu 1919 roku został przemianowany na 17 pułk Ułanów Wielkopolskich, a imię króla Bolesława Chrobrego nadano mu 6 maja 1939 roku. W okresie międzywojennym pułk stacjonował w garnizonach Gniezno i Leszno.
Wiosną 1919 roku pułk walczył na północnym froncie powstania wielkopolskiego. 20 stycznia 1920 roku jego żołnierze byli pierwszymi polskimi żołnierzami, którzy wkroczyli do Bydgoszczy. W marcu 1920 roku pułk przewieziono z Gniezna, przez Wilno do Sarn, skąd wyruszył na wyprawę kijowską. 7 maja wkroczył do Kijowa. Straty w wojnie lat 1919–1920 wyniosły: 8 poległych oficerów i podchorążych oraz 163 szeregowych, 70 ułanów zaginęło. Do Gniezna powróciło 100 ułanów. Od 30 marca 2013 roku tradycje 17 Pułku Ułanów Wielkopolskich kultywuje kompania rozpoznawcza „Ułanów Wielkopolskich” 17 Brygady Zmechanizowanej w Międzyrzeczu.
W kolekcji Muzeum Okręgowego w Lesznie znajduje się kurtka mundurowa wzór 1936, w kolorze khaki, która należała do oficera 17 pułku ułanów. Na naramiennikach umieszczono oznaczenie stopnia wojskowego – majora – dwie belki i gwiazdka, pod rangą symbol patrona pułku króla Bolesława Chrobrego – ukoronowany monogram „BCh”, wyhaftowane srebrną nicią. Kurtka zapinana jest na 7 guzików, na każdym z nich symbol orła w koronie. Na kołnierzyku patki ze srebrnym galonem oficerskim, wraz z barwami pułkowymi, tj. biało – żółtym proporczykiem z amarantowym paskiem przechodzącym przez środek. Na lewej kieszeni wpięta jest odznaka pułkowa, zaprojektowana przez oficera 17 Pułku Ułanów majora Zygmunta Moszczeńskiego (1893–1974) na początku lat 20 XX wieku.
Właścicielem munduru był major Stefan Dobrowolski (1900 – 1974). Urodził się w Kijowie, w 1919 roku wstąpił do 1 Pułku Ułanów Krechowieckich w Wolbromiu, rok później ukończył Szkołę Podchorążych Kawalerii w Warszawie. Był uczestnikiem wojny polsko–bolszewickiej. Jesienią 1920 roku został adiutantem generała Józefa Hallera. W latach 1922–1923 kształcił się w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu. Od 1923 roku – jako oficer zawodowy – służył w stacjonującym w Lesznie 17 Pułku Ułanów. Rok później mianowany został adiutantem dowódcy pułku. W październiku 1925 roku skierowano go do francuskiej szkoły kawalerii. Po ukończeniu kursu we wrześniu 1926 roku został przydzielony jako instruktor i dowódca plutonu do Szkoły Podchorążych Kawalerii w Grudziądzu. We wrześniu 1933 roku wrócił do 17 Pułku Ułanów i ponownie został adiutantem dowódcy pułku. W marcu 1935 roku Dobrowolskiego skierowano do Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu na kurs dowódców szwadronów. Po powrocie do pułku we wrześniu 1935 roku objął dowództwo I szwadronu, którym kierował do sierpnia 1938 roku. Po ukończeniu specjalnego kursu w Rembertowie w listopadzie 1938 roku został przydzielony do Departamentu Kawalerii w Ministerstwie Spraw Wojskowych. W czerwcu 1939 roku mianowano go zastępcą attaché wojskowego ambasady R.P. w Londynie, skąd został wysłany na równorzędne stanowisko w Waszyngtonie. W lutym 1943 roku objął attachat wojskowy przy Poselstwie Polskim w Meksyku. Zmarł w 1974 roku.
Kurtka mundurowa i pozostałe elementy umundurowania znajdują się w zbiorach Muzeum Okręgowego w Lesznie od 1987 roku.
Autor jest nieznany. Nie wiemy kto wykonał kurtkę.
Kurtka mundurowa wykonana jest z gabardyny (rodzaj tkaniny). Kurtka ma wysokość 71 centymetrów i szerokość 41 centymetrów.
Mundur znajduje się w Muzeum Okręgowym w Lesznie, przy ulicy Gabriela Narutowicza 31. Pokazany jest na wystawie stałej pod tytułem „Na styku światów. Historia Leszna od XVI do XX wieku”.
Mundur – ubranie żołnierzy w wojsku.
Gabardyna – tkanina wełniana lub bawełniana tkana w skośne prążki.
Kurtka mundurowa w kolorze zielonym powstała według wzoru numer 1936. Należała do oficera 17 Pułku Ułanów Wielkopolskich imienia Bolesława Chrobrego. Kurtka ma prosty krój, dwie prostokątne kieszenie na piersiach i dwie kieszenie poniżej. Zapina się na rząd siedmiu srebrnych guzików, na których znajduje się orzeł w koronie. Na takie same guziki zapinają się też górne kieszenie. Na ramionach umieszczono oznaczenie stopnia wojskowego majora – gwiazdkę a pod nią dwie belki.
Kołnierzyk jest ozdobiony w biało-żółte kolory. Na lewej stronie munduru umieszczono dwa rzędy odznaczeń. Poniżej nich w kieszeń na piersi wpięta jest odznaka pułkowa. Odznaka ma kształt kwadratu, na który nałożono krzyż.
Lewa strona munduru jest miejscami lekko odbarwiona.
Właścicielem munduru był major Stefan Dobrowolski. Major w 1923 roku rozpoczął służbę w stacjonującym w Lesznie 17 Pułku Ułanów. Rok później został mianowany adiutantem dowódcy tej jednostki.
Kurtkę zakupiono do zbiorów Muzeum Okręgowego w Lesznie w 1987 roku.
Audiodeskrypcja